«Ο Κόσμος της Χριστίνας»
Ο μαγικός ρεαλισμός του Andrew Wyeth. Ο πίνακας αυτός δημιουργήθηκε το 1948 και είναι από τους πιο γνωστούς πίνακες των ΗΠΑ. Μια κοπέλα με τη πλάτη στον θεατή καθισμένη προσπαθεί να περπατίσει, σερνάμενη, με τα χέρια της σε ένα λιβάδι για να φτάσει μία κατοικία στη κορυφή του λόφου. Πίσω από το σπίτι είναι ένας παλιός αχυρώνας.
Μία αίσθηση μελαγχολίας και μοναξιάς μας κυριεύει, η απόσταση από το σπίτι είναι τόσο μεγάλη που όλο και μακραίνει, θα καταφέρει να φτάσει;
'Ενας τόσο καλοδουλεμένος πίνακας με λεπτομέρειες και οπτικές γωνίες σχεδόν φωτογραφικές. Χρώματα γήινα, απαλά παστέλ και μια έντονη λιακάδα με τη ζέστη του μεσημεριού να κυριέυει το θεατή.
Το κορίτσι αυτό είναι η Christina Olson, που προσπαθεί να φτάσει στο σπίτι της, τη κατοικία Olson.
Η Χριστίνα ήταν παράλυτη. Έπασχε από τη νευρομυϊκή πάθηση που της είχε προκαλέσει αδυναμία στους μύες των κάτω άκρων και κατ’ επέκταση σοβαρά κινητικά προβλήματα. Ζούσε με τον αδελφό της στο Νότιο Κούσινγκ του Μέιν και όταν γνώρισε τον ζωγράφο ήταν 55 ετών, ενώ εκείνος μόλις 22.
Πεισματάρα και θαρραλέα, αρνιόταν να χρησιμοποιεί το αναπηρικό αμαξίδιο και τριγυρνούσε στους αργούς έρποντας και απολαμβάνοντας τον ήλιο, το γρασίδι και τις μυρωδιές της φύσης. Ο Wyeth κάποια στιγμή την είδε στους αγρούς έγιναν φίλοι και κάπως έτσι γεννήθηκε ο διάσημος πίνακας.
Το έργο χρειάστηκε δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί και είχε για το ζωγράφο μία ιδιαίτερη σημασία. Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει: «Με αυτόν τον πίνακα ήθελα να αποδώσω δικαιοσύνη στην εξωπραγματική κατάκτηση μιας ζωής που οι περισσότεροι άνθρωποι θα αντιλαμβάνονταν ως απελπιστική και άχαρη. Αν με κάποιον τρόπο κατάφερα να ζωγραφίσω το έργο έτσι ώστε ο θεατής να αντιληφθεί πως ο κόσμος της Χριστίνας είναι δύσκολος και περιορισμένος λόγω σωματικής της ανεπάρκειας, αλλά αυτό δεν ισχύει και για το πνεύμα της, τότε πέτυχα αυτό που ήθελα».
Η Olson λάτρεψε τον πίνακα. «Ο Andrew με τοποθέτησε εκεί που θα ήθελα να βρίσκομαι», είπε. «Τώρα πια που δεν μπορώ να πάω εκεί, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να σκέφτομαι το πίνακα και αμέσως να μεταφέρομαι στο σημείο που τόσο αγαπώ».
Ο πίνακας δεν έγινε δεκτός εύκολα από το κοινό. Ωστόσο, σιγά σιγά άρχισε να κερδίζει τα πλήθη. Η Χριστίνα συνέχισε να μένει στο ετοιμόρροπο αγροτόσπιτο, το οποίο πλέον είναι Εθνικό Μνημείο.
Ο Andrew Wyeth πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 2009 σε ηλικία 91 ετών. Μέχρι και τον θάνατο της Χριστίνας διατήρησε μία στενή σχέση μαζί της. Ένα χρόνο πριν πεθαίνει, είχε δηλώσει στην εφημερίδα «L.A. Times», ότι θα επιθυμούσε να ταφεί δίπλα της. «Θέλω να είμαι με την Χριστίνα», είπε και έτσι τελικά έγινε, ετάφη στο κτήμα των Olson.
Αξίζει να σημειώσουμε πως μπορεί η πηγή έμπνευσης του πίνακα να ήταν η Olson, αλλά το μοντέλο του πίνακα ήταν η νεαρή τότε γυναίκα του καλλιτέχνη, Betsy η οποία απεβίωσε το 2020 σε ηλικία 98 ετών.
Ο πίνακας βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, της Νέας Υόρκης.
Το σπίτι των Olson είναι μια αποικιακή αγροικία 14 δωματίων στο Cushing του Maine. χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Ιστορικό ορόσημο τον Ιούνιο του 2011, ανήκει στο Μουσείο Τέχνης Farnsworth και είναι ανοιχτό για το κοινό.
Λίγα λόγια για το έργο του Wyeth
από τον Eduardo Fernandez, ζωγράφο και καθηγητή
Υπάρχει μια μυστικιστική ποιότητα στο έργο του Wyeth. Eίχε μια θαυμάσια κινηματογραφική ματιά που αφηγείται μια ιστορία της σιωπής, του χώρου και του χρόνου που περνάει, της ίδιας της ζωής και του θανάτου. Οι κοντινοί του άνθρωποι και τα μέρη της ζωής του εμβαθύνουν αυτή την ιστορία με έναν ειλικρινή τρόπο.
Τα σχέδια και οι πίνακες της Christina Olsοn καθώς γερνούσε, αλλά και καθώς έχασε τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή της είναι συγκινητικά.
Τα πορτρέτα του Wyeth για τους εργαζόμενους, τους περιπλανώμενους και τους μοναχικούς ανθρώπους είναι απλά και δείχνουν μεγάλη ενσυναίσθηση. Καταγράφει τη ζωή τους με την πάροδο του χρόνου σε μια σειρά σχεδίων με μολύβι και πινάκων ακουαρέλας.
Siri, 1979
Ένα πορτρέτο που ξεχωρίζει είναι αυτό της Helga, ζωγραφισμένο με τέμπερα, που είναι διαχρονικό. Αν υπήρχε μια Mona Lisa της αμερικανικής ζωγραφικής, θα ήταν αυτή.
Ο Andrew Wyeth ήταν ένας παραγωγικός και μοναδικός καλλιτέχνης. Η λιτή χρήση του χρώματος, της υφής, της σύνθεσης, η άριστη σχεδιαστική του ικανότητα, η αφαίρεση και o ρεαλισμός ζωντανεύουν ένα όραμα του κόσμου που είναι ευφάνταστο, έντονο και συναρπαστικό.
επιμέλεια: J.Eco
πηγές: culturenow.gr - eduardofernandez.com - aminoapps.com - wikipedia
