"Η ιστορία της φωτογραφίας τον 20ό αιώνα επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από εξαιρετικά ταλέντα. Ένα από αυτά τα ταλέντα είναι ο Boris Ignatovich. Η αλάνθαστη καλλιτεχνική του υπογραφή άφησε σημαντικό στίγμα στη σοβιετική φωτογραφία της δεκαετίας του 1920 και του 30. Η προσπάθειά του να δώσει στη φωτογραφία ντοκουμέντου ένα εντελώς νέο αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας νέες μορφές και φωτογραφικούς πειραματισμούς καθιστά τον Ignatovich έναν από τους πιο ενδιαφέροντες φωτογράφους"
Alex Lachmann
Πρωτοπόρος της εποχής του Κονστρουκτιβισμού. 'Ενας εμβληματικός Ρώσος καλλιτέχνης καινοτόμος και πρωτοπόρος της σοβιετικής φωτογραφίας των δεκαετιών 1920 και 30. Ηγέτης του Εθνικού φωτορεπορτάζ και ένας από τους σημαντικότερους τολμηρούς "φορμαλιστές" της εποχής του.
Φωτογράφισε τον "τέλειο Σοβιετικό 'Ανθρωπο" και τα επιτεύγματα της νέας σοβιετικής κοινωνίας στη βιομηχανία, στην αγροτική οικονομία και τον πολιτισμό. Δείχνοντάς μας ένα άτομο χαρούμενο, ευτυχισμένο και σκληρά εργαζόμενο με προτεραιότητα στο κοινονικό σύνολο.
Βιογραφία
Ο Boris Ignatovich, γεννημένος στο Lutsk της Ουκρανίας το 1899, ήταν σοβιετικός φωτογράφος και μέλος της ρωσικής πρωτοπορίας. Ο Ignatovich ξεκίνησε την καριέρα του το 1918, εργαζόμενος αρχικά ως δημοσιογράφος και συντάκτης εφημερίδας, πριν ασχοληθεί με τη φωτογραφία το 1923.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 εργάστηκε για διάφορες εκδόσεις, κυρίως για τις Bednota (Φτώχεια), Krasnaya Niva (Κόκκινο Πεδίο) και Ogonyok. Η πρώτη φωτογραφική επιτυχία του Ignatovich ήταν μια σειρά ντοκιμαντέρ για τους χωρικούς στον εργατικό οικισμό Ramenskoe's, η οποία συνέπεσε με το πρώτο πενταετές πλάνο μετά τη νίκη του Στάλιν. Ο Ignatovich προσπάθησε να αλλάξει την παραδοσιακή μορφή της φωτογραφίας ντοκουμέντου χρησιμοποιώντας πολύ χαμηλές και πολύ υψηλές αντισυμβατικές γωνίες, αναπτύσσοντας νέες προοπτικές και κατασκευές birds-eye, οι οποίες απέδιδαν το τοπίο ως αφηρημένη σύνθεση.
Το 1926 ο Ignatovich συμμετείχε στην έκθεση της Ένωσης Φωτοειδησεογράφων της Μόσχας και αργότερα έγινε ένας από τους επικεφαλής της. Το 1927 φωτογράφισε σταθμούς παραγωγής ενέργειας και εργοστάσια για την Bednota και ανέπτυξε στενή συνεργασία με τον Alexander Rodchenko, καθώς φωτογράφιζαν μαζί για την Dajosch. Τα διάσημα φωτογραφικά ρεπορτάζ του Ignatovich περιλάμβαναν επίσης τα πρώτα αμερικανικά τρακτέρ στην ΕΣΣΔ και αεροφωτογραφίες του Λένινγκραντ και της Μόσχας.
Το 1928, ο Ignatovich συμμετείχε στην έκθεση 10 χρόνια σοβιετικής φωτογραφίας, στη Μόσχα και το Λένινγκραντ, η οποία διοργανώθηκε από την Κρατική Ακαδημία Καλλιτεχνικών Επιστημών.
Λόγω της παρέας του με τον Ροντσένκο, ο Ιgnatovich επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτόν στο στυλ και τις αντισυμβατικές τεχνικές του. Και οι δύο έγιναν μέλη της διακεκριμένης "Oktiabr", της ομάδας του "Οκτώβρη", η οποία ήταν μια ένωση καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, σκηνοθετών και φωτογράφων.
Τον Φεβρουάριο του 1930, οργανώθηκε και το φωτογραφικό τμήμα της ομάδας του Οκτώβρη. Ο Ροντσένκο ήταν επικεφαλής του τμήματος που έγραψε και το πρόγραμμά του.
Άλλα μέλη ήταν Gustav Klutsis, Sergei Eisenstein, El Lissitzky, Varvara Stepanova, Alexander Deyneka, Diego Rivera, Dmitrii Debabov, οι Boris, Ol'ga και Elizaveta Ignatovich, ο Vladimir Griuntal', ο Roman Karmen, ο Eleazar Langman, ο Moriakin, ο Abram Shterenberg και ο Vitalii Zhemchuzhnyi. Η ομάδα του Οκτώβρη - της οποίας η τεχνοτροπία ευνοούσε τις αποσπασματικές τεχνικές και την παραμόρφωση των εικόνων με πρωτοποριακό τρόπο - αποτύπωσε ένα κόσμο δυναμικό και καθαρό.
Η πρώτη γενική έκθεση του Οκτώβρη εγκαινιάστηκε στο Πάρκο Γκόρκι, ένα πάρκο πολιτισμού και ανάπαυσης που πήρε το όνομά του από τον Μαξίμ Γκόρκι στη Μόσχα. Το τμήμα φωτογραφίας, που οργανώθηκε από τον Rodchenko και τη Stepanova, περιλαμβάνει το περιοδικό Radioslushatel, σχεδιασμένο από τη Stepanova και εικονογραφημένο με φωτογραφίες των Griuntal, Ignatovich και Rodchenko. Όταν ο Ροντσένκο αποβλήθηκε από την ομάδα του Οκτώβρη για τη φορμαλιστική του φωτογραφία, ο Ignatovich ανέλαβε επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος της ομάδας μέχρι τη διάλυση της ομάδας το 1932 με κυβερνητικό διάταγμα. Εκτός από τον Οκτώβρη, ο Ignatovich εργάστηκε σε ταινίες ντοκιμαντέρ από το 1930 έως το 1932.
Ως κινηματογραφικός εικονολήπτης, ο Ignatovich εργάστηκε στην πρώτη ηχητική ταινία, "Olympiada of the Arts". Μετά το 1932 άρχισε να πρωτοπορεί σε ιδέες όπως η θεωρία του κολεκτιβισμού στο φωτορεπορτάζ στο πρακτορείο Soyuzfoto, όπου ανέπτυξε συγκεκριμένους κανόνες και νόμους της φωτογραφίας, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι φωτογράφοι που εργάζονταν κάτω από αυτόν ήταν υποχρεωμένοι να ακολουθούν και να αποδίδουν από κοινού την εργασία τους στον Ignatovich υπογράφοντας τις φωτογραφίες τους ως “Ignatovich Brigade”
Ο Ιgnatovich συμμετείχε στην έκθεση του 1935 για το έργο των δασκάλων της σοβιετικής φωτογραφίας, καθώς και στην πανενωσιακή έκθεση σοβιετικής φωτογραφίας στο Κρατικό Μουσείο Πούσκιν το 1937. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο Ignatovich συνεισέφερε επίσης φωτογραφίες στο USSR In Construction και το 1941 εργάστηκε ως πολεμικός φωτορεπόρτερ στο μέτωπο.
Φωτογράφισε τόσο στο Ανατολικό όσο και στο Δυτικό Μέτωπο ήταν μαζί με τους στρατιώτες στη πρώτη γραμμή κάνοντας ρεπορτάζ τόσο για τη στρατιωτική δράση του πολέμου όσο και για τις συνθήκες στα χαρακώματα και τα στρατόπεδα. Φωτογράφισε επίσης και την υπογραφή της Διακήρυξης του Πότσνταμ το 1945
Μετά τον πόλεμο, ο Ignatovich επικεντρώθηκε στο τοπίο, την προσωπογραφία και την έγχρωμη φωτογραφία. Συνέχισε να εργάζεται για τις εφημερίδες Pravda και Ogonyok και έγινε προϊστάμενος τμήματος στον εκδοτικό οίκο Iskusstvo (Τέχνη) μέχρι τον θάνατό του το 1976.
επιμέλεια: J.Eco
Πηγή: Nailya Alexander Gallery, International Center of Photography
δείτε το αφιέρωμα του aspomavro για τη Σοβιετική Φωτογραφία
https://www.aspromavro.eu/2015/08/1920-1945_6.html
και τον A. Rodchenko
https://www.aspromavro.eu/2015/10/alexander-rodchenko.html
